Նյարդաբան Ալեքս Կորբը հետաքրքիր դիտարկում է արել. «Եթե ձեռքդ կոտրես, ուրիշներին չես ասի. «Ես կոտրված եմ», բայց երբ զայրացած ես զգում, անմիջապես ասքւմ ես՝ «զայրացած եմ»:Հիշեք, թե քանի անգամ եք ասել «ես զայրացած եմ» կամ «տխուր եմ» և նմանատիպ այլ արտահայտություններ։ Ձեր զգացմունքներն ավելի լավ վերահսկելու համար փորձեք հասկանալ, որ դուք ամբողջությամբ չեք փոխակերպվել այս զգացմունքների, դուք պարզապես զգում եք դա։Մենք եկել ենք այն համոզման, որ մեր ուղեղը մտքի հնազանդ գործիք է: Իրականում, ուղեղը կարող է զգալ որոշ բաներ, անկախ նրանից, թե դա ձեզ դուր է գալիս, թե ոչ:
Որպեսզի սկսեք կառավարել այս անսպասելի և երբեմն անվերահսկելի զգացմունքները, դուք պետք է գիտակցեք, թե ինչ են դրանք: Եվ այս հույզերը դեռ ձեր անհատականությունը չեն, դրանք նույնիսկ ձեր հուզական վիճակն ամբողջությամբ չեն:Եվ սա շատ խնդիրներ է ստեղծում։ Ձեր ձեռքը վերցնում է իրերն այնպես, ինչպես և ձեր ուղեղն է մտքեր ստեղծում: Եվ ինչպես լավ գիտեք, այս մտքերից որոշները հիմարություն են։ Բայց սա չի նշանակում, որ դու այդպիսի մարդ ես։Չնայած տարբերության մասին այս դիտողությունը կարող է կամայական թվալ, այն ձեր զգացմունքները կառավարելու բանալին է:
Եթե հավատում եք, որ դուք ձեր զգացմունքներն եք, ապա ոչինչ չեք կարող անել դրանց դեմ:Բայց եթե դուք սկսեք վերաբերվել զայրույթին, տխրությանը կամ հիասթափությանը նույն կերպ, ինչպես վերաբերվում եք միգրենի կամ ցավի դեպքում, դուք կարող եք քայլեր ձեռնարկել, որոնք կօգնեն ձեզ թեթևացնել այս հուզական սթրեսը:
