Ամուսինը ֆուտբոլ էր նայում, երբ կինը նրան խնդրեց.
–Սիրելիս, դու կարո՞ղ ես նորոգել միջանցքի լույսը, քանի որ այն արդեն մեկ շաբաթ է չի աշխատում:
Ամուսինը նայում է կնոջը զարմացած և հարցին հարցով է պատասխանում.
–Լույսը նորոգե՞մ, հիմա՞: Երևում է իմ ճակատին գրված է էլեկտրիկ: Իսկ ինձ այդպես չի թվում:
–Այդ դեպքում կարո՞ղ ես նորոգել սառնարանի դուռը,–հարցնում է կինը:
–Սառնարանի դուռը նորոգե՞մ: Երևում է իմ ճակատին գրված է սառնարաններ նորոգող վարպետ: Իսկ ինձ այդպես չի թվում,–պատասխանում է ամուսինը:
–Լավ,– ասում է կինը,–իսկ կարո՞ղ ես նորոգել մուտքի աստիճանները: Նրանք շուտով լրիվ կքանդվեն:
–Ես , գրողը տանի, հյուսն ե՞մ: Մի՞ թե դա իմ ճակատին գրված է: Իսկ ես այդպես չեմ մտածում: Ինձ ձանձրացրին քո զրույցները,և ես գնում եմ բար, ասում է ամուսինը:
Նա գնում է բար և այնտեղ մի քանի ժամ խմում է: Խմելուց հետո ափսոսում է, որ կնոջ հետ այդպես է վարվել, որոշում է վերադառնալ տուն և օգնել կնոջը: Երբ վերադառնում է տուն, նկատում է, որ աստիճանները վերանորոգված են, միջանցքի լույսը աշխատում է: Իսկ, երբ մոտենում է սառնարանին, որպեսզի գարեջուր խմի, տեսնում է, որ սառնարանի դուռը նորոգված է, ասում է.
–Սիրելիս, ո՞վ է այս ամենը նորոգել:
Կինը պատասխանում է.
–Դե, երբ դու գնացիր, ես նստած լաց էի լինում: Այդ պահին մի երիտասարդ տղամարդ հետաքրքրվեց, թե ինչու եմ լալիս, իսկ ես պատմեցի նրան: Նա առաջարկեց վերանորոգի ամբողջ տունը, իսկ այդ ամենի համար ես պետք է կամ նրա հետ քնեի, կամ էլ տորթ պատրաստեի:
Ամուսինը լսում է և հարցնում.
–Իսկ ի՞նչ տորթ պատրաստեցիր նրա համար:
–Բարև, իսկ դու իմ ճակատին տեսնում ե՞ս գրված խոհարար:
