Քիչ առաջ ես պայքարում էի քաղցկեղի դեմ։ 💥 Ամիսներ տևող բուժում, հիվանդանոցի պատեր, քիմիաթերապիա, որը խլեց ուժերս ու մազերս… Մի օր բժիշկն ասաց երազելի խոսքերը. «Դուք առողջ եք»։ 🙏
Նույն օրը ընկերս ինձ ամուսնության առաջարկ արեց։ Ես լաց էի լինում երջանկությունից ու «այո» ասացի։
Սկսվեցին հարսանիքի նախապատրաստությունները։ 👰♀️ Ես շաբաթներ շարունակ փնտրում էի կատարյալ զգեստ, մտածում էի յուրաքանչյուր մանրուքի մասին և սրտումս հույս ունեի, որ գոնե մի փոքր մազերս կաճեն։ Բայց հայելու մեջ դեռ ճաղատ գլուխս էր։ Ստիպված եղա համապատասխան կեղծամ գտնել, որ ինձ վստահ զգամ։
Անհանգստանում էի, թե մարդիկ ինչ կմտածեն։ Փեսացուիս հարազատները գիտեին, որ առողջական խնդիրներ եմ ունեցել, բայց ոչ մանրամասները, ուստի հույս ունեի, որ չեն նկատի կեղծամը։
Վերջապես եկավ այդքան սպասված օրը։ Ես սպիտակ զգեստով էի, հայրիկիս թևի տակ, եկեղեցին լուսավոր էր ու խաղաղ… Ամեն ինչ կատարյալ էր թվում, մինչև նա հայտնվեց։ 😬
Սկեսուրս։ Ես նրան չէի հանդուրժում, ու գիտեի՝ ինչու։ Նա կարծում էր, որ ես չեմ կարող իրեն թոռներ պարգևել, և որդին պետք է «առողջ» կնոջ հետ ամուսնանա։
Նա լուռ մոտեցավ, և ես հանկարծ զգացի, թե ինչպես նա պոկեց կեղծամս գլխիցս։ 😱
Նրա բարձր, հաղթական ծիծաղը թնդաց սրահում. «Տեսե՛ք։ Նա ճաղատ է։ Ես ձեզ ասում էի, բայց դուք չէիք հավատում»։ 😳
Եկեղեցին լռեց։ Ոմանք ծիծաղեցին, ոմանք հայացքները փախցրին, մյուսները՝ քարացան։
Ես կանգնած մնացի՝ ձեռքերով փակելով գլուխս, աչքերս՝ արցունքներով լի։ Ամոթ, ցավ, նվաստացում։ 💔 Հայրս գրկեց ինձ՝ փորձելով մխիթարել, բայց ես զգում էի, որ նրա ձեռքերը դողում են։
Եվ հետո տեղի ունեցավ այն, ինչին ես սպասում էի, և ինչի համար սկեսուրս խորապես զղջաց։
Ամուսինս վճռական ասաց. «Մա՛մ, դու հիմա՛ կհեռանաս հարսանիքից»։ 😡
Եկեղեցում բացարձակ լռություն տիրեց։ Սկեսուրս՝ գունատված, շրջվեց ու հեռացավ՝ սրբելով արցունքները։ 😥 Հյուրերը զարմացած շշնջում էին։
Իսկ ամուսինս պարզապես բռնեց ձեռքս ու շշնջաց. «Ամեն ինչ լավ կլինի։ Մենք միասին ենք»։ ❤️🙏
Հարսանիքիս օրը սկեսուրս մոտեցավ ու պոկեց կեղծամս՝ բոլոր հյուրերի առաջ ցույց տալով ճաղատ գլուխս 😥… բայց հետո մի անսպասելի բան տեղի ունեցավ 😲❤️
Քիչ առաջ ես պայքարում էի քաղցկեղի դեմ։ 💥 Ամիսներ տևող բուժում, հիվանդանոցի պատեր, քիմիաթերապիա, որը խլեց ուժերս ու մազերս… բայց վերջապես եկավ այն օրը, երբ բժշկիցս լսեցի ամենակարևոր խոսքերը. «Դուք առողջացել եք»։ 🙏
Հենց նույն օրը սիրելիս ծնկի իջավ ու ինձ ամուսնության առաջարկ արեց։ Ես երջանկությունից լաց էի լինում ու առանց վարանելու «այո» ասացի։
Սկսեցինք պլանավորել հարսանիքը։ 👰♀️ Շաբաթներ շարունակ կատարյալ զգեստ էի փնտրում, մտածում էի ամեն մանրուքի մասին ու լուռ հույս ունեի, որ գոնե մազերս մի փոքր կաճեն։ Բայց դա տեղի չունեցավ… հայելու մեջ դեռ ճաղատ գլուխս էր։ Այնպես որ, ստիպված եղա կատարյալ կեղծամ գտնել՝ ինքնավստահությունս վերականգնելու համար։
Շատ էի անհանգստանում, թե մարդիկ ինչ կմտածեն։ Փեսացուիս հարազատներից ոմանք գիտեին, որ հիվանդ եմ եղել, բայց չգիտեին՝ որքան լուրջ էր ամեն ինչ։ Ուստի հույս ունեի, որ կեղծամը չեն նկատի։
Եկավ երկար սպասված օրը։ Սպիտակ զգեստով, փեսացուիս կողքին, լույսով լի եկեղեցում… Ամեն ինչ կատարյալ էր… մինչև նա հայտնվեց։ 😬
Սկեսուրս։ Ես երբեք նրա դուրը չեմ եկել ու գիտեի՝ ինչու։ Նրա կարծիքով՝ ես չէի կարող իր որդուն զավակներ պարգևել, և նա արժանի էր «առողջ» կնոջ։
Նա լուռ մոտեցավ, և ես հանկարծ զգացի, թե ինչպես նա պոկեց կեղծամս գլխիցս։ 😱 Նրա բարձր, հաղթական ծիծաղը թնդաց սրահում. «Տեսե՛ք։ Նա ճաղատ է։ Ես ձեզ ասում էի, բայց ոչ ոք ինձ չէր հավատում»։ 😢😢
Ոմանք ծիծաղեցին, ոմանք հայացքները փախցրին, մյուսները՝ քարացան։ Ես կանգնած մնացի՝ ձեռքերով փակելով գլուխս, արցունքներն այրում էին աչքերս։ Փեսացուս գրկեց ինձ՝ փորձելով մխիթարել, բայց ես նկատեցի, որ նրա ձեռքը դողում է։
Եվ հետո տեղի ունեցավ մի բոլորովին անսպասելի բան։ Մի բան, որը բոլորիս դաս տվեց և բացեց սկեսուրիս աչքերը՝ ստիպելով նրան խորապես զղջալ իր արածի համար…
Ամբողջ պատմությունը առաջին մեկնաբանությունում։ 👇
🔷ՀՂՈՒՄԸ ՔՈՄԵՆԹՈՒՄ🧐⬇️
