Ամուսինը հղի կնոջը փակեց սառնարանում՝ հուսալով, որ ոչ ոք իրեն չի կասկածի, բայց ամուսինը անգամ չէր պատկերացնում, թե ինչ կլինի շուտով 😱🥶💔

Աննան աշխատում էր քաղաքի ամենահայտնի ռեստորաններից մեկում որպես շեֆ-խոհարար։ Նրան հարգում էին, սիրում էին, գնահատում էին տաղանդի և բարության համար։ ❤️

Երբ նա իմացավ հղիության մասին, երջանկությանը չափ ու սահման չկար. երկար տարիների սպասումները վերջապես ավարտվեցին հրաշքով։ 🤰

Բայց նրա ամուսինը՝ հարուստ գործարարը, լուրն ընդունեց բոլորովին այլ կերպ։

— Մենք չէ որ երեխա չէինք պլանավորել, — ջղայնացած ասաց նա։ — Ես հիմա բիզնեսում խնդիրներ ունեմ։

— Այո, բայց այս երեխային մեզ Աստված է ուղարկել, — մեղմ պատասխանեց Աննան։ — Մենք պետք է նրան ընդունենք և սիրենք։

Ամուսինն այլևս ոչինչ չասաց, բայց այդ օրվանից դարձավ ուրիշ՝ սառը, օտարված, օտար։ ❄️

Նա գնալով ավելի հաճախ էր ուշանում աշխատանքից, դադարեց հետաքրքրվել կնոջ առողջությամբ և, թվում էր, սպասում էր, թե երբ նա վերջապես կանհայտանա իր կյանքից։

Ամիսներն անցնում էին։ Աննան շարունակում էր աշխատել խոհանոցում՝ փորձելով չմտածել տխուրի մասին։ Նրա գործընկերները հաճախ ասում էին, որ նա չափազանց հոգնում է, բայց նա ժպտում էր.

— Ես ինձ լավ եմ զգում, երբ աշխատում եմ։ Դուք իմ ընտանիքն եք։

Մի երեկո, ռեստորանի փակվելուց հետո, երբ բոլորն արդեն ցրվել էին տներով, Աննան հագուստը փոխեց և պատրաստվում էր գնալ։ Եվ հանկարծ դռների մոտ հայտնվեց նրա ամուսինը։

— Դու ի՞նչ ես անում այստեղ, — զարմացավ նա։

— Ոչինչ, — պատասխանեց նա ձգված ժպիտով։ — Պարզապես ուզում էի իմ հղի կնոջը տուն տանել։

Աննան ուրախացավ։ Այս վերջին ամիսների ընթացքում նա առաջին անգամ հիշատակեց երեխայի մասին։ Սիրտը դողաց. գուցե՞ ամեն ինչ կկարգավորվի։ 🥰

Նա անգամ չնկատեց, թե ինչպես են ամուսնու ձեռքերը դողում, իսկ հայացքն անհանգիստ վազվզում է անկյունները։

— Բոլոր աշխատակիցներն արդեն գնացե՞լ են, — հարցրեց նա՝ փորձելով հանգիստ խոսել։

— Այո, ես այստեղ մենակ եմ։ Ինչո՞ւ ես հարցնում։

— Պարզապես հետաքրքիր է, — պատասխանեց ամուսինը և հանկարծ կտրուկ հրեց կնոջը դեպի հսկայական սառնարանը՝ նրա հետևից շրխկացնելով ծանր դուռը։ 😱

Աննան խփվեց հատակին և գոռաց.

— Ի՞նչ ես անում։ Բա՛ց թող ինձ։ Խնդրում եմ քեզ։

— Դու այստեղ ես գիշերում, — սառը արտաբերեց նա։ — Հուսով եմ՝ մենք այլևս չենք հանդիպի։

Ջերմաստիճանը խցում մոտ էր զրոյի։ Աննան դողում էր, գոռում էր, աղաչում էր, բայց ոչ ոք չէր լսում։ Սթրեսի պատճառով նրա մոտ սկսվեցին երկունքի ցավերը։

Նա ընկավ հատակին՝ ձեռքերը սեղմելով փորին, փորձելով գոնե մի կաթիլ ջերմություն պահպանել։

Իսկ ամուսինը հանգիստ հեռացավ՝ հուսալով, որ առավոտյան ամեն ինչ կունենա դժբախտ պատահարի տեսք։ Ոչ ոք չի կասկածի, չէ՞ որ սառնարանը հաճախ էր օգտագործվում խոհարարների կողմից։

Բայց նա մի բան չգիտեր… Որ շատ շուտով նրա կյանքը կքայքայվի։

Անվտանգության պահակակետում հերթապահում էր մի երիտասարդ պահակ, որը տարօրինակություն նկատեց։ Ցուցակում նա տեսավ, որ ինչ-որ մեկը մնացել է ներսում։

Նա գնաց ստուգելու և սառնարանում մարդու նկատեց։ Պահակը նետվեց դեպի դուռը, բացեց այն և հատակին տեսավ մի կնոջ՝ կիսագիտակից վիճակում։ Նա շտապօգնություն կանչեց։ 🚑

Աննային հասցրին տեղափոխել հիվանդանոց։ Ուժգին սթրեսի պատճառով նա ծննդաբերեց ժամկետից շուտ, բայց երեխան ողջ մնաց։ 👶

Արդեն հիվանդասենյակում, ուշքի գալով, Աննան ամեն ինչ պատմեց ոստիկանությանը։

Ամուսնուն ձերբակալեցին ուղիղ աշխատավայրում։ Հարցաքննության ժամանակ նա խոստովանեց.

— Ես պարտքեր ունեի։ Հուսով էի ժառանգել կնոջ տունն ու փողերը։ Ես չէի մտածում, որ ամեն ինչ այդքան հեռու կհասնի…

Հիմա նա կրում է իր պատիժը, իսկ Աննան ամեն երեկո գրկում է իր որդուն, նայում նրա աչքերին ու շշնջում.

— Հանուն քեզ ես ողջ մնացի։ Հանուն քեզ։ 🙏