Վերջերս ես մեկնաբանություններ էի կարդում տարիքի մասին մի հրապարակման տակ, որտեղ իրական վեճ էր բռնկվել։ Մի տղամարդ գրել էր, որ հիսուն տարեկանից հետո մարդուն արդեն ոչինչ պետք չէ, և հնարավորություններն էլ հաճախ սպառվում են։ Մի կին էլ առարկել էր՝ ասելով, որ իր համար մտերմությունը դեռ կարևոր է, նույնիսկ շաբաթական մի քանի անգամ։ 👩❤️👨
Ի վերջո, քննարկումը արագորեն վերածվեց փոխադարձ վիրավորանքների, իսկ ըստ էության՝ քիչ բան ասվեց։ Եկեք փորձենք քննարկել այս թեման առանց ամոթի, քանի որ այն շատ զգացմունքներ, կասկածներ և նույնիսկ կատակներ է առաջացնում։ Այսպիսով, մի՞թե դա անհրաժեշտ է հասուն տարիքում, թե՞ արդեն ժամանակն է հաշտվելու։ Ես կփորձեմ հարցին նայել տարբեր կողմերից։ 👇
Երկու հակադիր պատկեր 🎭
Մի կին կարող է հիսունից հետո երկրորդ անգամ ամուսնանալ, իրեն կրկին երիտասարդ զգալ և առաջին անգամ իսկապես բացահայտել իր համար մտերմությունը, որը լի է քնքշությամբ ու ուրախությամբ։ ✨ Իսկ մյուսը՝ ընդամենը երազում է, որ ամուսինը իրեն հանգիստ թողնի և թույլ տա հանգիստ հանգստանալ։
😴 Նույն տարիքը, բայց երկու հակադիր հայացք և բոլորովին տարբեր զգացողություններ։ Ոմանց համար 50+-ը նոր փուլ է, երկրորդ շունչ, իսկ մյուսի համար՝ հոգնածություն և անկում։ 📉 Այստեղ միասնական պատասխան չկա։ Ամեն ինչ որոշվում է մեր ցանկություններով, առողջությամբ և ներքին ուժերով։ 💪
Կարելի՞ է պարզապես խոսել 🗣️
Վերջերս մի ընկերուհի ինձ հարցրեց. «Դու ընդհանրապես հավատո՞ւմ ես, որ հիսուն տարեկանում դեռ հնարավոր է իրական կիրք»։ Ես միայն ժպտացի. «Իսկ քսան տարեկանում բոլորի մոտ այն երաշխավորվա՞ծ է»։ 🤔 Եվ իսկապես։ Ոմանք նույնիսկ քսանից հետո փախչում են ամուսնուց, քանի որ չեն ցանկանում։
🏃♀️ Իսկ ոմանք քնքշանքի և ջերմության կարիք ունեն, բայց զուգընկերը մերժում է նրանց։ 😔 Հիսունից հետո շատ բան է փոխվում, բայց ցանկությունը ոչ մի տեղ չի անհետանում։ Երբեմն այն թուլանում է, իսկ երբեմն, հակառակը, ուժեղանում։ 🔥 Հաճախ խնդիրը տարիքը չէ, այլ այն, որ մարդկանց համար դժվար է խոսել իրենց կարիքների և զգացմունքների մասին։ 🤫
Մեր շրջապատի օրինակները 👫
Ես հետևում եմ հիսունից բարձր տարիքի զույգերին։ Կան այնպիսիք, որոնք միասին զբոսնում են, սրճարաններ են գնում, ապրում են թեթև և բաց։ 🚶♀️🚶♂️ Իսկ կան նաև ուրիշներ. նրանք քնում են տարբեր սենյակներում, գրեթե չեն խոսում և նույնիսկ ընթրում են առանձին։ 🍽️ Կարծես նրանց կապում է միայն մի աննշան թել. ոմանց մոտ այն կտրվում է, իսկ մյուսների մոտ մնում է ամուր։
💪 Եվ ամենից հաճախ այդ թելը պահվում է շփման, հպումների, ընդհանուր հետաքրքրությունների և հոգատարության վրա։ 🤗 Մտերմությունը միայն անկողնու մասին չէ։ Այն ծնվում է հարգանքի, ուշադրության և այն բանում, թե մարդիկ ինչպես են նայում միմյանց։ 🥰
Անձնական հայացք 👁️
Երբեմն ես մտածում եմ ապագայի մասին։ Որդիս կմեծանա, և մենք ամուսնուս հետ կմնանք երկուսով։ Արդյոք տասը տարի անց մենք կունենա՞նք ցանկություն և ուժ՝ մնալու միասին, սիրելու և գնահատելու միմյանց։ ❓ Եթե մտերմությունը կառուցված է վստահության և հարգանքի վրա, ապա այն կարելի է պահպանել։
🤝 Բայց եթե ամեն ինչ որոշում են միայն կենսաբանական գործընթացները, ապա անտարբերությունը կարող է ինքնին առաջանալ։ 🤷♀️ Այդուհանդերձ, ես հավատում եմ, որ տասնամյակներ անց էլ ինձ համար կարևոր կլինի զգալ սեր և քնքշություն կողքիս։ ❤️
Հավերժական վեճ ⚔️
Մարդկանց մի մասը կարծում է. «Հիսունից հետո կարելի է ապրել առանց մտերմության։ Գլխավորը առողջությունն է, կարգուկանոնը և երեխաները կողքիդ լինելը»։
👨👩👧👦 Մյուսներն էլ վստահ են. «Իսկ ի՞նչ իմաստ ունի ապրել, եթե վերացնենք այն, ինչը մեզ իրական է դարձնում»։ 🤔 Եվ իսկապես, յուրաքանչյուրն ունի «կենդանի լինելու» իր ըմբռնումը։ Ոմանց բավարար է հանգիստ շփումը, երախտագիտությունն ու գրկախառնությունները։ 🫂 Իսկ ոմանց համար կարևոր է իրեն կին զգալ նույնիսկ 70 տարեկանում, այլ ոչ թե վերածվել մի մարդու, որը գոյություն ունի միայն կենցաղի համար։ 🧺
Հարց ձեզ ❓
Իսկ դուք երբևէ մտածե՞լ եք, թե ինչ է նշանակում մտերմությունը հիսունից հետո։ Դա կենսական կարիք է, թե՞ ուժերի ավելորդ վատնում։ Դա ձեզ համար էներգիայի աղբյո՞ւր է, թե՞ ծանր պարտականություն։ 🔋 Ես հաճախ եմ կանանցից լսում. «Ես ամաչում եմ ամուսնուս ասել, որ մտերմություն եմ ուզում»։ 😔 Միգուցե ամբողջ խնդիրը տարիքը չէ, այլ այն, թե արդյոք կհերիքի քաջությունը՝ բարձրաձայնելու մեր ցանկությունները։
🤫 Ես չեմ ուզում կետ դնել այս թեմայում։ Բոլորի պատմություններն այնքան տարբեր են։ Ոմանց համար կարևոր է կիրքը, ոմանց՝ բարեկամությունը։ 🤝 Ոմանց համար կարևոր է ֆիզիկական մտերմությունը, մյուսների համար՝ անկեղծ զրույցը։ 🗣️ Ես ավելի ու ավելի եմ համոզվում. մտերմությունը 50 տարեկանից հետո՝ դա կենդանի մնալու և ուրախություն զգալու միջոցներից մեկն է։ 😌 Իսկ թե ինչ ձևով, ինչ հաճախականությամբ և ինչ ծավալով՝ յուրաքանչյուրն իր ճանապարհն ունի։ 🛤️
