Ամուսնուն կորցնելուց հետո այրին կարգի էր բերում նրա իրերը, մաքրում սենյակը, երբ հանկարծ նրա ուշադրությունը գրավեց մի շատ տարօրինակ բան՝ մահճակալի տակ։ Ամուսինը միշտ գաղտնապահ մարդ էր, անընդհատ ինչ-որ բան էր թաքցնում կնոջից, բայց այրին նույնիսկ պատկերացնել չէր կարող, որ ամուսինը գաղտնարան ունի մահճակալի տակ։
Ամուսնության երեսուն տարիները Լիդիայի համար մեկ օրվա պես անցան։ Նրանք ապրում էին հարմարավետ բնակարանում, միասին էին կիսում ուրախություններն ու վշտերը, երազանքներն ու ծրագրերը։
Բայց նրա մահից հետո Լիդիայի աշխարհը փլվեց։ Մնաց միայն դատարկությունն ու ամուսնու աշխատասենյակը՝ սենյակ, որին նա երկար ժամանակ չէր համարձակվում դիպչել։
Այդ սենյակի յուրաքանչյուր առարկա՝ զանգվածային գրասեղանից մինչև գրքերով հնաոճ դարակաշարեր, պահպանում էր Սաշայի հիշատակը՝ նրա ձայնը, նրա հոգատարությունը, սովորությունները, նրա կյանքը։
Լիդան գիտեր, որ երկար ժամանակ թաքնվում էր այս սենյակից՝ վախենալով բախվել միայնությանն ու հիշողություններին։ Բայց ժամանակն անցնում էր, և ուժերը կամա թե ակամա հավաքվեցին։
Նրա հավատարիմ ընկերուհին մեկ այլ քաղաքից եկավ օգնելու։ Միասին նրանք սկսեցին կարգի բերել աշխատասենյակը՝ փոշոտ գրքեր, թղթեր, հին լուսանկարներ… Սաշան միշտ կոկիկ էր, և Լիդան ոչ մի անակնկալ չէր սպասում։
Բայց երբ նա նայեց մահճակալի տակ, հանկարծ ինչ-որ անսովոր բան նկատեց՝ հաստ թղթապանակ, թաքնված ներքնակի տակ։ Լիդան դողդոջուն բացեց այն։
Ներսում լուսանկարներ էին՝ նույն երեխայի վեց լուսանկար, բայց տարբեր տարիների՝ մանկասայլակում փոքրիկ, դպրոցական համազգեստով տղա, լուրջ հայացքով դեռահաս։
Լիդան չէր կարողանում հասկանալ՝ ո՞վ է սա։ Երբեք չէր տեսել այս դեմքերը։ Նկարների մեջ փաստաթղթեր և մի կնոջ հեռախոսահամար կար։
Լիդիայի սիրտը սեղմվեց՝ կռահումը շուտով հաստատվեց։ Զանգահարելով գտնված համարով՝ նա հեռախոսազրույցի մյուս կողմից լսեց մի հանգիստ, մի փոքր ամաչկոտ ձայն. դա երեխայի մայրն էր, և նա պատմեց ամբողջ ճշմարտությունը։
Մահացած ամուսինը ողջ կյանքում մի գաղտնիք էր պահել, որի մասին Լիդան ոչ մի պատկերացում չուներ՝ նա արտաամուսնական որդի ուներ։
Այս բացահայտումը շրջեց այն ամենը, ինչին Լիդիան հավատում էր, քանդեց սիրո և վստահության վրա կառուցված աշխարհը։ Բայց ցավի հետ մեկտեղ եկավ նաև հասկացողությունը՝ կյանքը շարունակվում է, և այժմ նա պետք է ընդունի նոր իրականությունը։
