Իմ եղբայրն ամուսնացավ գյուղական մի աղջկա հետ՝ հղիության պատճառով, ինչը մեզ բոլորիս ցնցեց։ Մենք ապշած էինք այս լուրի հանկարծակիությունից, քանի որ նա միշտ անուղղելի թափառաշրջիկ էր թվում։
Մի պահ ես նույնիսկ ուրախացա, որ նա ընտրեց պարզ մի աղջկա, այլ ոչ թե հերթական փայլուն «կիսոյին»։Հարսանիքից վեց ամիս առաջ եղբայրս սկսեց պայքարել աշխատավայրում արդարության համար, բայց արդյունքում մնաց առանց աշխատանքի։ Նա դադարեց վարձակալել բնակարանը և վերադարձավ մեր ծնողական բնակարան, որտեղ ես էի ապրում։ Այսպես սկսվեց մի շարք իրադարձությունների, որոնք շրջեցին իմ սովորական կյանքը։Մինչ ես աշխատանքում էի, բնակարանում աղմկոտ խնջույքներ էին կազմակերպվում։ Սնունդը անհետանում էր, բարը՝ ավերվում, սիգարները ծխվում, իսկ ֆիկուսի տակդիրում ինչ-որ մեկը կեղտոտվել էր։ Մի անգամ, գործուղումից վերադառնալով, բազմոցին քնած գտա մոտ 45 տարեկան մի տղամարդու, որի մասին եղբայրս միայն շշշացրեց. «Շշշ, կզարթնեցնես»…Ես վրդովվեցի՝ պահանջելով բացատրել, թե ով է այդ մարդը և ինչու է տանը գարշահոտություն։ Եղբայրս ձեռքը թափահարեց՝ հայտարարելով, որ մինչև իմ գալը ամեն ինչ նորմալ էր։ Ի լրումն, իմ սիրելի Բենջամինի ֆիկուսը ինչ-որ մեկի առատաձեռն «պարարտացման» զոհ դարձավ։Ես, թեև հանգիստ մարդ եմ, չդիմացա. տղամարդուն դուրս հանեցին, իսկ եղբորս նախատեցին անկարգության համար։ Սկանդալից հետո նա կարծես ավելի հանգիստ էր պահում իրեն։ Բայց մեկ ամիս անց ես երկար գործուղման մեկնեցի՝ բնակարանը թողնելով նրա խնամքին։Վերադառնալով՝ լոգանքի մասին էի երազում, բայց չկարողացա բացել դուռը. այն ներսից փակ էր։ Իմ զանգին կանացի ձայն հարցրեց. «Ո՞վ կա այնտեղ»։ Իմանալով, որ ես տանտիրուհին եմ, աղջիկը հայտարարեց, որ իրենք այստեղ են ապրում, և հրամայեց ինձ հեռանալ։Ներս մտնելով՝ տեսա քնաթաթախ մի աղջկա՝ մայրիկիս խալաթով և իմ հողաթափերով։ Նա զարմացավ, տեսնելով ինձ, և հայտարարեց, որ եղբորս խոսքերով՝ ես մահացել եմ։ Ես կատաղության մեջ էի՝ պահանջելով, որ նա անհապաղ լքի իմ տունը։Պարզվեց, դա Քրիստինան էր՝ եղբորս նոր ընկերուհին գյուղից, ով արդեն 10 օր է, ինչ մեր տանն էր ապրում։ Եղբայրս հորինել էր իմ մահվան պատմությունը՝ նրան «զվարճացնելու» համար։Նա էլ, մայրիկիս խալաթը հագած, որոշել էր տանտիրուհի դառնալ և եղբորս մարդ դարձնել։ Ես իմացա, որ Քրիստինան տարել է իմ հագուստը՝ մտածելով, որ ես չեմ վերադառնա։ Բնակարանը լցված էր նրա անձեռոցիկներով, կատուներով և ամսագրերով։ Եղբայրս վստահեցնում էր, որ սովորել է նրա կոտլետներին ու կարկանդակներին և խնդրում էր նրան չհեռացնել։Քրիստինան հայտարարեց, որ կմնա, մինչև «Սաշենկան» վերադառնա։ Ես փորձեցի բացատրել, որ բնակարանը իմն է, բայց նա համառեց։ Արդյունքում եղբայրս խոստովանեց, որ դա իր գաղափարն է, և աղաչեց հնարավորություն տալ նրանց միասին ապրելու։Ծնողներիս բնակարանը ընդհանուր սեփականություն էր, թեև գրանցված էր իմ անունով։ Ես որոշեցի չհեռացնել եղբորս՝ մտածելով, որ իրավիճակը կկարգավորվի։ Ավելի ուշ ես զղջացի դրա համար՝ անիծելով իմ փափկասրտությունը։Քրիստինան հագնում էր իմ կոշիկները՝ պնդելով, որ իրենց ընտանիքում դա նորմալ է։ Իմ հագուստի մի մասը նա ուղարկել էր քրոջը գյուղ՝ մտածելով, որ ես մահացել եմ։ Ֆիկուսը ստիպված եղավ հետ գրավել, իսկ լոգարանում միշտ նրա ներքնազգեստն էր կախված։Նրա անձեռոցիկներն ու նոր կենցաղային իրերը լցրել էին բնակարանը։ Եղունգները թափված էին խոհանոցում, իսկ զուգարանի թուղթն ու լվացքի փոշին ուղարկվում էին գյուղ։ Ես հասկացա, որ ինչ-որ կոմունալ բնակարանում եմ ապրում։Եղբայրս աշխատանք չգտավ, իսկ նրա փողերը հալվում էին։ Ես դադարեցի մթերք բերել՝ սնվելով աշխատավայրում։ Քրիստինան վրդովվեց՝ պահանջելով, որ ես նրանց սնունդով ապահովեմ։Նա հայտարարեց, որ ես ապրում եմ իրենց հաշվին, թեև կոմունալ վճարումները ես էի կատարում։ Ես հիշեցրեցի, որ նրանք օգտվում են իմ աման լվացող մեքենայից և ուտում են իմ ամաններից։ Զրույցն ավարտվեց նրա ճիչերով, թե ինքը ծառա չէ…Երեկոյան եղբայրս հայտնեց, որ Քրիստինան հղի է, և նա պետք է ամուսնանա։ Աշխատանք չուներ և սկսել էր խմել։ Ես հասկացա, որ իրավիճակը դուրս է գալիս վերահսկողությունից։Քրիստինան հայտարարեց, որ իրենք առանձին են ուզում ապրել, և ես պետք է հեռանամ։ Ես հիշեցրեցի, որ սեփականատերն եմ և կարող եմ ոստիկանություն կանչել։ Նա հրաժարվեց խոսել՝ ամեն ինչ թողնելով եղբորս վրա։Եղբայրս անհեթեթություններ էր խոսում ընտանիքի և իմ խղճի մասին։ Ծնողներիս հետ խորհրդակցելով՝ որոշեցի վաճառել բնակարանը և գումարը կիսել։ Ցավալի էր բաժանվել տնից, բայց այլ ելք չկար։Ես և ֆիկուսը տեղափոխվեցինք նոր բնակարան։ Եղբայրս Քրիստինայի հետ մեկնեց նրա հանքափորների քաղաքը, որտեղ նա աշխատանքի տեղավորվեց հանքում։ Գումարի մի մասը գնաց նրանց հիփոթեքի և նրա ընտանիքի պարտքերի վրա։Մեզ հարսանիքի չհրավիրեցին, և այսպես սկսվեց նրանց չափահաս կյանքը։ Բայց, ինչպես պարզվեց, դա նրանց արկածների միայն սկիզբն էր։ Ես էլ ուրախ էի նոր տան լռության համար։
Մի պահ ես նույնիսկ ուրախացա, որ նա ընտրեց պարզ մի աղջկա, այլ ոչ թե հերթական փայլուն «կիսոյին»։Հարսանիքից վեց ամիս առաջ եղբայրս սկսեց պայքարել աշխատավայրում արդարության համար, բայց արդյունքում մնաց առանց աշխատանքի։ Նա դադարեց վարձակալել բնակարանը և վերադարձավ մեր ծնողական բնակարան, որտեղ ես էի ապրում։ Այսպես սկսվեց մի շարք իրադարձությունների, որոնք շրջեցին իմ սովորական կյանքը։Մինչ ես աշխատանքում էի, բնակարանում աղմկոտ խնջույքներ էին կազմակերպվում։ Սնունդը անհետանում էր, բարը՝ ավերվում, սիգարները ծխվում, իսկ ֆիկուսի տակդիրում ինչ-որ մեկը կեղտոտվել էր։
