Զոքանչը տեղափոխվելուց մեկ ամիս անց Տանյան լսեց, թե ինչպես է Լիդիա Անդրեևնան բղավում վարձակալների վրա. – Առավոտյան մի՛ զբաղեցրեք զուգարանն ու լոգարանը։ Ես գյուղացի աղջիկ եմ, սովոր եմ շուտ արթնանալ։ Եվ դու միշտ վերցնում ես ամեն ինչ, կարծես կրակ լիներ։ Ի դեպ, ես տարեց մարդ եմ։
Ինձ պետք է հարգել։ Եվ այնուամենայնիվ, դուք այստեղ վարձակալներն եք, իսկ ես գործնականում տերն եմ։-Մորս տեղափոխե՞նք մեր տե՞ղը: Շատ տեղ կա, նա ձեզ կօգնի երեխաների հարցում, Գլեբն արդեն մեկ շաբաթ է համոզում էր կնոջը, նրան միայն մեկ սենյակ է պետք։Եվ դուք այստեղ ունեք դրանցից 12-ը: Անգամ հաշվի առնելով, որ որոշները տրվում են վարձով, կարող եք հարմարավետ մնալ։ – Արի, ինչո՞ւ անհանգստացնես մայրիկիդ: Թող գյուղում ապրի, թող ապրի,- առարկեց Տանյան,- ես չեմ սիրում, երբ մի խոհանոցում երկու տնային տնտեսուհի կա։Եվ ընդհանրապես, նա այնտեղ սովոր էր: Անհասկանալի է, թե մարդիկ ինչպես կհաստատվեն այստեղ։– Տանյա, ես այսպես ավելի հանգիստ կզգամ: Իսկ մայրիկը կօգնի այգում, և ընդհանրապես նա կլինի հսկողության տակ։ Նա նույնպես չի երիտասարդանում:«Լավ, եկեք դա անենք», – համաձայնեց Տանյան, – պարզապես հիշեք, որ նա ապրելու է վարձակալների հետ նույն հարկում: Եվ հիմա արդեն մեկ տարի է, ինչ սկեսուրը վաճառել է իր ամուր տունն ու ֆերմա և տեղափոխվել Տանյայի կալվածք։Տատյանան դա ստացել է իր ծնողներից. փոխանակումից հետո նրանք տեղափոխվել են քաղաքային երկու սենյականոց բնակարան, ավելի մոտ լավ կլինիկայում, որտեղ Տանյայի հայրը բուժվում էր սրտի կաթվածից հետո:Եվ ինքը՝ Տատյանան, ամուսինն ու երկու երեխաները տեղափոխվեցին իրենց քաղաքի ծայրամասում գտնվող մի մեծ տուն։Երկու հարկում 12 սենյակ կար, երկու խոհանոց, չորս սանհանգույց, հայրս հավելյալ տարածքով էր կառուցել։ Ես ակնկալում էի ապրել աղջկաս հետ որպես մեկ մեծ ընտանիք: Սեփականատերերը զբաղեցրել են երկրորդ հարկը, իսկ առաջին հարկի սենյակները վարձով են տվել։Վարձակալներից մեկը ուսուցիչ էր, և ևս երեք սենյակ զբաղեցրել էր Տանյայի ավագ որդու հասակակից երեխա ունեցող ընտանիքը: Նրանց տրվեց նաև երկրորդ խոհանոցը՝ այն համարվում էր ամառային խոհանոց, բայց բավականին հարմար էր ամբողջ տարին օգտագործելու համար։Սկեսուրը՝ Լիդիա Անդրեևնան, նույնպես տեղավորվել է առաջին հարկում՝ առանձին սենյակում։ Եվ հետո նա վերջնագիր ներկայացրեց.– Ուսուցչուհուն տեղափոխիր այստեղ, իմ մոտ, նա ավելի շատ լույս ունի: Նրան չի հետաքրքրում, նա ամբողջ օրն անցկացնում է աշխատավայրում։ Եվ ես ուզում եմ ապրել լուսավոր սենյակում: Ես սովոր եմ լուսադեմին արթնանալ: Ինձ համար շատ ուշ է սովորություններս փոխելու համար:«Ոչ մի կերպ,- վրդովվեց Տանյան,- ամեն ինչ կմնա այնպես, ինչպես կա»: Մարդիկ փողի համար են ապրում, սրանից մեր ընտանիքն է շահում։ Եվ դուք ապրում եք անվճար: Իսկ այս սենյակը վատը չէ, ավելի մեծ է, զուգարանին մոտ։ Ձեր տարիքում սա կարևոր է:-Չեմ ուզում,- ոտքերը դոփեց սկեսուրը,- ես չպետք է համաձայնվեի քո այս քայլին, ես գիտեի, որ այստեղ ընդմիշտ կփակեն իմ բերանը։Գլեբը՝ Տանյայի ամուսինը, գնաց մորը հանգստացնելու։ Ամբողջ տան առաջ կշտամբում էր նրան, որ կին ու փուշ է ընտրել։Տանյան բարձրացավ վերև, որպեսզի չլսի նրան։ Եվ երեկոյան նա հարցրեց.-Գլեբ, մայրդ տան վաճառքի գումարը կդնի՞ բանկում, թե՞ կտա մեզ։ Այդուհանդերձ, գումարը քիչ չէ։ Որո՞նք են նրա ծրագրերը:«Մայրիկն ասաց, որ նա կօգտագործի այս գումարը ապրելու համար», – պատասխանեց Գլեբը, – ես դեռ վախենում եմ նրան հարցեր տալ: Ինքներդ տեսնում եք՝ մարդը սթրեսի մեջ է, շարժվում է, նոր միջավայր է։Նույն օրը երեկոյան սենյակները վարձակալած մարդիկ մոտեցան նրան.-Տանյա, մենք արդեն մեկ տարի է, ինչ ապրում ենք քեզ հետ, վարժվել ենք… Բայց այս նոր տատիկի հետ յոլա գնալը բացարձակապես անհնար է: Նա միշտ սնունդ է գողանում սառնարանից, մենք բառացիորեն բռնեցինք նրան ձեռքի տակ: Դուք կարող եք նույնիսկ կողպեք տեղադրել դրա վրա:Առավոտյան նա զբաղեցնում է զուգարանն ու լոգարանը և փոքրիկ կեղտոտ հնարքներ է անում։ Ես մեր շանը դուրս եմ թողել երեկ երեկոյան, նա սառել էր, մենք նրան հիմա պետք է տանենք անասնաբույժի մոտ, այնպես որ ոչ մի բարդություն չկա:Մենք չենք ուզում նորից բնակարան փնտրել, բայց եթե այսպես շարունակվի, մենք կտեղափոխվենք:«Լավ, ես կխոսեմ նրա հետ», – խոստացավ Տանյան:Կեսօրին նա վերջապես կարողացավ բռնել սկեսուրին. նա վերադառնում էր իր պարային խմբի հանդիպումից։Կարճ ժամանակահատվածում կինը հասցրել է ծանոթանալ տեղի թոշակառուների հետ, ընկերանալ նրանց հետ և գտնել իր հետաքրքրություններին համապատասխան գործունեություն։Այժմ նա գնաց պարի դասընթացների և երգչախմբի, ինչպես նաև հասցրեց մասնակցել դատավարությունների ցատկերին բատուտի կենտրոնում: Լիդիա Անդրեևնան չի ցանկացել իր հետ տանել թոռներին։-Ի՞նչ է կատարվում: Ինչու՞ եք խանգարում իմ վարձակալներին: -Տանյան սկեսուրին անկյուն է գցել,- բողոքում են, որ կտեղափոխվեն։-Եվ իրավացիորեն: Ուրիշի տանը պտտվելու կարիք չկա։ Մեզ համար ավելի շատ տարածք կլինի։Ձեր վարձակալները լրիվ լկտիացել են։ Իսկ նրանց շունը դեռ տանն է։ Շան տեղը բակում է, հարյուր անգամ եմ ասել։ Չէ, ինձ տանում են տուն։-Չես հասկանում, թե ծաղրում ես ինձ։ – Տանյան բարկացավ, – եթե քո չարաճճիությունների պատճառով հեռանան, ես էլ քեզ չեմ հանդուրժի: Այս մարդիկ ինձ փող են վճարում: Եվ ես չեմ կորցնի այս եկամտի աղբյուրը։Մենք վճարում ենք հայրիկի վերականգնման, առողջարանների, տարբեր գործունեության համար: Եթե վարձակալներ չլինեն, դու ինձ ամբողջ առաջին հարկի վարձ կտաս, համաձա՞յն ես։– Ինչպե՞ս է դա հնարավոր, Տանյա: Ես քո սկեսուրն եմ, քո սիրելին։ Ինչպիսի՞ դրամական հաշվարկներ կարող են լինել մեր միջև։ Ի՜նչ խառնաշփոթ եք սարքել։ – ծիծաղեց սկեսուրը:– Հենց սրանք! Դուք ինձ չեք օգնում տանը կամ երեխաների հետ, չնայած Գլեբը երդվեց, որ կօգնեք: Դու իմ սառնարանից պատրաստի ուտելիք ես վերցնում, հիմա պարզվում է, որ ուրիշների՞ց էլ ես գողանում։Սա՞ էր ձեր գյուղի պատվերը Ինչ վերաբերում է շանը, այն արժե 60 հազար, իսկ այսօր տանում են անասնաբույժի մոտ։ Եթե պարզվի, որ կենդանին հիվանդացել է քո պատճառով, դու ինքդ կվճարես հաշիվը։Սա մաքուր ցեղատեսակի շուն է, շոու շուն, դեկորատիվ շուն, ոչ թե փողոցային շուն«Առա՛ջ, ծաղրիր ինձ, ծերունուն գոռացիր,- սկեսուրը բռնեց նրա կուրծքը և սկսեց ողբալ,- վայ տղաս, այ բարի մարդիկ, այս ի՞նչ է արվում»։Օրը ցերեկով նա բղավում է մի անմեղ մարդու վրա. Ինչպե՞ս պետք է ինձ ատես: Քո սկեսուրը, ո՞վ ցավով ծնեց քո ամուսնուն ու մեծացրեց։ Դու անշնորհակալ ես։Լիդիա Անդրեևնայի ելույթը ոչ մեկի հետաքրքրությունը չի առաջացրել. Տան շրջակայքը բավական մեծ էր, որ ճիչերը չհասան հարեւաններին, և տանը միայն նա ու Տանյան էին։-Իսկ դու շնորհակալ ե՞ս։ – հոգնած հարցրեց Տանյան, բավականին հոգնած այս կրկեսից, – դուք ապրում եք սնուցման հիմունքներով, պետք չէ վճարել էլեկտրաէներգիայի, ջրի, գազի համար:Տան վաճառքից ոչ իմ տղան, ոչ ես ոչ մի լումա չենք ստացել։ Թոռների համար մեկ ամիս է՝ ոչ մի խաղալիք կամ պաղպաղակ չենք գնել։ Բայց դուք ինքներդ պահանջներ ունեք:«Հասկացա, լավ, այդպես լինի, ես ավելի ուշ վեր կկենամ, որպեսզի ձեր վարձակալները չնվնմացնեն», – խղճաց Լիդիա Անդրեևնան, – և սառնարանը տեղափոխեք իմ սենյակ։ Եվ գնեք միկրոալիքային վառարան: Որպեսզի ձեր ազնվական ընտանիքը չխայտառակեմ ընդհանուր խոհանոցում։Տանյան գլուխը օրորեց։ Երեկոյան Գլեբը մորը միկրոալիքային վառարան է բերել քաղաքի իր բնակարանից։ Այնտեղ, այնուամենայնիվ, ոչ ոք չի օգտագործել այն: Քաշեց սառնարանը և միացրեց այն:Նա միայն տրտնջաց.-Ինչո՞ւ ոչ նոր միկրոալիքային վառարան: Չէ՞ որ դու շատ փող ես աշխատել: Այդպես ես սիրում քո մորը՝ Գլեբկային։ Գրազ կգա, որ նա նորը կբերեր իր Տանյայի համար։– Մայրիկ, դու ընդհանրապես չե՞ս ամաչում: Մենք ապրում ենք Տանյայի տանը, նա այստեղի տիրուհին է։ Ես դեռ չեմ վաստակել իմ համար բավականաչափ: Այնպես որ, ձեզ արժանապատվորեն պահեք։-Ինչո՞ւ չես սկսում այստեղ շեֆի պես վարվել։ Թե՞ դու տղամարդ չես, Գլեբուշկա։ – Լիդիա Անդրեևնան վրդովվեց,- ահա այսպիսի բութ եմ ես մեծացրել: Ահ, դու քո հորը հավասար չես։ Նա բռունցքով կխփեր սեղանին, և վերջ…Գլեբը չի շարունակել երկխոսությունը մոր հետ։ Նրա համար պարզ էր, որ նրանք միասին չեն կարողանում յոլա գնալ։ Նա նաև շատ էր ափսոսում, որ համոզել է Տանյային տեղափոխել Լիդիա Անդրեևնային։Բայց մայրը վերադառնալու տեղ չուներ։ Նա վաճառեց տունը: Իսկ գործարքից վաստակած գումարը նա ակնհայտորեն հաճույքով է ծախսել։ Համենայն դեպս, նոր ընկերուհիների ազդեցության տակ ես արդեն ամբողջովին թարմացրել եմ զգեստապահարանս։***Եվս մեկ ամիս անց՝ վաղ առավոտյան, Տանյան երեխաներին քայլում էր դպրոց և ներքևի հարկի խոհանոցում լսեց տարօրինակ աղմուկ։Նա իջավ և այնտեղ գտավ մեծ իրանով անծանոթ ալեհեր տղամարդու, ով բզզալով վարժություններ էր անում։-Իսկ դու ո՞վ ես, այնուամենայնիվ: Ի՞նչ ես անում այստեղ։ – Տանյան բղավեց, – անմիջապես հագնվիր:«Սա Նիկոլայ Պետրովիչն է», – սկեսուրը գլուխը դուրս հանեց սենյակից, – նա հիմա ինձ հետ է ապրելու։ Ես գտա իմ կանացի երջանկությունը։ Արի, Կոլենկա, մի բան դրիր։– Ինչպե՞ս է սա ապրելու քեզ հետ: «Ինձ նոր վարձակալներ պետք չեն,- բացականչեց վրդովված Տանյան,- դուք կարող եք նախ հարցնել, Լիդիա Անդրեևնա»:-Ինչո՞ւ հարցնեմ: Եվ այսպես, նա իր ծերության մեջ հայտնվեց կախովի մեջ:Որդու տանը վիճակն ավելի վատ է, քան ուրիշի տանը. Ես ոչ իմ ձայն ունեմ, ոչ էլ սենյակ։ Ես նույնիսկ հյուր չեմ կարող բերել, չէ՞:-Ի՞նչ հյուր է նա, եթե նրա հետ ապրելու ես այստեղ: Քանի որ դու այդքան արագ հայտնվեցիր ջենթլմեն, ուրեմն գնա նրա հետ ապրիր: Դուք հաստատ չեք կորչի:-Կոլենկա չես կարող գնալ։ Նա քեզ պես աղջիկ ունի, և հենց ինձ տեսավ, անմիջապես սկսեց բղավել ժառանգության ու քմահաճ գավառական աղջիկների մասին։ Բայց այստեղ նա ոչ մեկին չի անհանգստացնի։– Իհարկե, հատկապես, երբ կիսամերկ վարժություններ է անում։ «Ոչ, Նիկոլայ Պետրովիչ, հավաքիր իրերը և դուրս արի», – հրամայեց Տանյան: – Եվ մենք նորից կխոսենք քեզ հետ, Լիդիա Անդրեևնա:Երեկոյան ընտանեկան խորհրդի ժամանակ Տանյան վերջնագիր տվեց ամուսնուն՝ կա՛մ մայրը նոր տուն է գնում և տեղափոխվում այնտեղ, կա՛մ դադարում է չարաճճի լինել: Կինը պատրաստ չէր փրկել ամուսնությունը իր մտքի խաղաղության գնով։– Նայի՛ր, Գլեբուշկա, հիացի՛ր, ում հետ ամուսնացար: Ի վերջո, նա պատրաստ է ինձ դուրս նետել ցրտի մեջ՝ քո փոքրիկ կնոջը, միայն թե նա կարողանա հանգիստ ապրել: – Լիդիա Անդրեևնան բողոքեց որդուն, – բայց ինձ դուր է գալիս այստեղ:Գյուղում որտեղի՞ց կարող եմ գտնել լողավազան, պարել և նման հետաքրքիր ընկերներ: Դե, տեր կանգնիր մորդ, տղամարդ եղիր։«Ահա բանը, մայրիկ», – անսպասելիորեն պատասխանեց Գլեբը, – ես ինքս սկզբում կարծում էի, որ դու, մի խեղճ պառավ, ավելի լավ կլինի մեզ հետ:Եվ հիմա ես տեսնում եմ, որ դուք չեք հետաքրքրվում ձեր թոռներով: Իսկ ընդհանրապես ամբողջ օրը տանը չես։ Դու Տանյային չես օգնում այգու և ճաշ պատրաստելու հարցում։Դուք շատ ծույլ եք նույնիսկ ձեր սենյակի հատակը լվանալու համար, և լվացքները թափեցիք իմ կնոջ վրա: Դուք ամեն ինչ գցում եք ընդհանուր զամբյուղի մեջ, նույնիսկ ձեր լվացքը:Իսկ հիմա սկսեցիք նաև տղամարդկանց քաշել այստեղՏեղափոխվեք վարձով բնակարան կամ գնեք ձեր սեփական տունը: Ես դրան չեմ հավակնի։Եվ դուք կարող եք Նիկոլայ Պետրովիչին տանել այնտեղ, կամ ամուսնու ցանկացած այլ թեկնածուի, ես ոչ մի բառ չեմ ասի:«Բայց փող չկա», – ասաց սկեսուրը, հանգստանալով: «Ես այն պարտքով տվեցի Նիկոլաշային, և նա մեքենա գնեց»: Նա կտա որքան կարող է։ Ինձ երեւի հինգ հարյուր հազար է մնացել։ Ի՞նչ եմ գնելու դրանցով:Գլեբն ու Տատյանան շփոթված նայեցին միմյանց։ Նրանք չէին սպասում այս արդյունքին.«Թող վաճառի մեքենան և վերադարձնի գումարը», – առաջարկեց Տանյան:«Նա երեխայի պես խաղում է դրա հետ,- հառաչեց Լիդիա Անդրեևնան,- ինչպե՞ս կարող եմ նրան ասել, որ նա պետք է վաճառի այն»: Եվ ահա դուք դեռ սեղմում եք.Տանյան և Գլեբը կապվել են Նիկոլայ Պետրովիչի դստեր հետ և այժմ սպասում են մեքենայի վաճառքին։Լիդիա Անդրեևնան ներկայումս ապրում է իր հարսի տանը, բայց բոլորն անհամբեր սպասում են, որ հնարավոր է շուտափույթ տուն գնել նրան ինչ-որ հեռու, որպեսզի նա կարողանա դադար առնել անվերջ պահանջներից:
Ինձ պետք է հարգել։ Եվ այնուամենայնիվ, դուք այստեղ վարձակալներն եք, իսկ ես գործնականում տերն եմ։-Մորս տեղափոխե՞նք մեր տե՞ղը: Շատ տեղ կա, նա ձեզ կօգնի երեխաների հարցում, Գլեբն արդեն մեկ շաբաթ է համոզում էր կնոջը, նրան միայն մեկ սենյակ է պետք։Եվ դուք այստեղ ունեք դրանցից 12-ը: Անգամ հաշվի առնելով, որ որոշները տրվում են վարձով, կարող եք հարմարավետ մնալ։
