«Լենոչկա, ես քեզ մի բան պետք է ասեմ», – զգուշորեն սկսեց Միխայիլը՝ հեռախոսը սեղմելով ականջին: – Ես չեմ կարողանա Նոր տարին դիմավորել ձեզ հետ: -Ինչպե՞ս: – ոգեւորված բացականչեց Ելենան՝ ակնհայտորեն չսպասելով նման լուրերի։ -Բայց դու խոստացար վերադառնալ արձակուրդից առաջ: Ամանորը միասին էինք անցկացնելու… Ես այնքան պատրաստ էի, իսկ հիմա…
«Այո, հիշում եմ, բայց իրավիճակն այնպես ստացվեց, որ ինձ ստիպեցին մեկ այլ քաղաքում մնալ»,- նեղսրտած շարունակեց նա։ -Հավատացե՛ք, դա ինձնից կախված չէ: Ես չեմ կարող վերահսկել եղանակը՝ անվտանգ թռիչք ապահովելու համար։ Ես ստիպված կլինեմ մնալ այստեղ: Ես ինքս գոհ չեմ իրադարձությունների այս շրջադարձից։ Բայց իմացիր՝ իմ մտքերն ու զգացմունքները քեզ հետ են: Երբ վերադառնամ, անպայման միասին կնշենք տոնը, թեկուզ ուշ լինի։ Խոստանում եմ, որ կանեմ ամեն ինչ քեզ երջանիկ դարձնելու համար։Լսելով այս խոսքերը՝ Միխայիլը զգաց, որ Ելենան լաց է լինում գծի մյուս ծայրում։ Նրա սիրտը խորտակվեց՝ հասկանալով, որ նա փչացրել է իր ամանորյա ծրագրերը։ Միշան հասկացավ, որ իր ակամա ուշացումը իսկական հարված էր սիրելիին։ Երեքշաբաթյա գործուղման ընթացքում նա խելագարորեն կարոտում էր նրան ու երազում հանդիպել նրա հետ, սակայն իր կամքից անկախ հանգամանքները խաթարեցին բոլոր ծրագրերը։«Դա նշանակում է, որ ես արձակուրդ չեմ ունենա», – ասաց նա դառնությամբ: -Ուղղակի երեկոյան տասին կգնամ քնելու և մինչև առավոտ քնեմ: Սա այնքան անարդար է: Ինչո՞ւ են ինձ հետ միշտ նման վատ բաներ պատահում։ Ամանորին ես մենակ կլինեմ! Այս խոսակցությունից հետո Միխայիլը երկար ժամանակ չէր կարողանում ուշքի գալ։ Նա ինքն իրեն խոստացավ վերադարձից հետո մեծ տոնակատարություն կազմակերպել Լենայի համար։ Այս միտքը նրան մի փոքր հանգստացրեց ու ուժ տվեց։ Ամանորին մնացել էր երկու ժամ, երբ նա որոշեց նորից զանգահարել՝ իմանալու, թե ինչ է զգում ու շնորհավորել գալիք տոնը։-Լենոչկա, ինչպե՞ս ես: – անհանգստացած հարցրեց նա, լսելով նրա ձայնը:- Հուսով եմ, որ դու չես բարկանում ինձ վրա և չես գնում քնելու, երբ Նոր տարին արդեն թակում է դուռը, ես անընդհատ քո մասին եմ մտածում:«Ես քեզ վրա չեմ բարկանում, Միշա», – պատասխանեց նա սառը, ակնհայտորեն հեռու: -Լավ եմ: Իհարկե, ես կգնամ քնելու: Ի՞նչ իմաստ ունի տոնել առանց քեզ: Առանց քեզ տոն չէ:Այդ պահին Ելենան պատահաբար ակտիվացրեց տեսահոլովակը, և Միխայիլի աչքերի առաջ հայտնվեց մի նկար, որը ցնցեց նրան մինչև հոգու խորքը։ Նա տեսել է իր հարսնացուին վառ կապույտ զգեստով, որը հատուկ գնել էր նրա համար ճանապարհորդությունից առաջ։ Նա նստած էր մի տարօրինակ տղամարդու գրկում, ով ձեռքում բռնել էր շամպայնի շիշը։ Մի վայրկյան Միշան մտածեց, որ սա ինչ-որ մղձավանջ է: Հենց Լենան հասկացավ, որ միացրել է տեսանյութը, անմիջապես դադարեցրեց զանգը։ Մայքլը ապշած էր։ Նրան պատել էին զգացմունքները՝ կատաղություն, ցավ ու դավաճանության զգացում։ Նա չէր կարող հավատալ, որ մինչ նա անհանգստանում էր իր սիրելիի հետ լինել չկարողանալու համար, նա զվարճանում էր մեկ այլ տղամարդու հետ, և նաև իր բնակարանում: Նրա ներսում ամեն ինչ գլխիվայր շուռ եկավ, և Միխայիլը, առանց մտածելու, հավաքեց անվտանգության գործակալության համարը, որի հետ մի քանի ամիս առաջ պայմանագիր էր կնքել։«Իմ բնակարանում անծանոթներ կային»,- մետաղական տոնով ասաց նա, երբ հերթը պատասխանեց. – Անմիջապես կարգավորեք դա և զեկուցեք ինձ:Նա թելադրեց հասցեն և բարկությունից բոցավառած անջատեց հեռախոսը։ Մոտենում էր Նոր տարին, և նա հայտնվեց մենակ մի փոքրիկ, անհարմար սենյակում՝ խանդից ու վրդովմունքից տանջված։ Նրան խենթացրել է այն միտքը, որ իր հարսնացուն արձակուրդն ուրիշի հետ է անցկացնելու։ Որոշելով իր վրա վերցնել իրավիճակը՝ Միխայիլը գնացել է մոտակա սուպերմարկետ, որտեղից գնել է շամպայնի շիշ, պատրաստի աղցաններ և տաք ուտեստներ։ Նա ինքն իրեն երդվեց ապրել լիարժեք կյանքով և թույլ չտալ, որ որևէ մեկը փչացնի իր տրամադրությունը։Վերադառնալով սենյակ և բացելով դուռը՝ նա զարմանքից քարացավ։ Նրա անկողնու վրա նստած էր մոտ երեսուն տարեկան մի անծանոթ կին, ով լուռ հեկեկում էր՝ սրբելով արցունքները։ Ամանորին ընդամենը կես ժամ էր մնացել։ -Կներեք, դուք պետք է սխալ համար ունենաք: — հարցրեց նա՝ շփոթված նայելով անսպասելի հյուրին։Կինը, նկատելով նրան, վախեցած վեր թռավ անկողնուց և բացականչեց.-Եկա իմ սենյակ! Ով եք դուք և ինչ եք անում այստեղ: -Գիտե՞ք ինչ: «Այս թիվն իմն է, ոչ թե քոնը», – վստահ ասաց Միխայիլը՝ զարմացած անծանոթի լկտիությունից և ինքնավստահությունից։Կինը հանել է հեռախոսը և զանգահարել հյուրանոցի ադմինիստրատորին։ Սակայն զանգը ոչ մի արդյունք չտվեց։ Ադմինիստրատորը պարզապես ձեռքերը բարձրացրեց, ներողություն խնդրեց չարաբաստիկ սխալի համար և խոստացավ որպես փոխհատուցում տրամադրել մի շիշ լավ շամպայն։ Կինը բարձր երդվեց և անջատեց հեռախոսը։«Դե, կարծես մենք պետք է կիսվենք այս սենյակով Ամանորի գիշերը», – եզրափակեց Միխայիլը ՝ ուշադիր նայելով կնոջը, որը կարմրել էր վրդովմունքից: Ներքուստ նա նշել է, որ նա բավականին գրավիչ է և հետաքրքիր։ — Գոնե ճանաչենք իրար։ Իմ անունը Միխայիլ է։ Ի՞նչ է քո անունը։-Մարգարիտա,- կամացուկ պատասխանեց կինը՝ ակնհայտ հիասթափությամբ իջեցնելով աչքերը։Միխայիլը նայեց ժամացույցին և զարմացած սուլեց. Նոր տարուն մնացել էր ընդամենը տասը րոպե։ Նա անջատեց հեռախոսը և անվրդով գցեց այն մահճակալի վրա՝ որոշելով այդ գիշեր ուրիշի հետ չխոսել։ Հետո, բարեհամբույր ժպտալով, ասաց.– Չեմ կարծում, որ որևէ մեկն ինքնակամ կընտրի Նոր տարին հյուրանոցում նշելու։ Ակնհայտ է, որ երկուսս էլ ծանր վիճակում էինք։ Մեզանից յուրաքանչյուրն այսօր շատ անհաջող է. Բայց եկեք չհուսահատվենք։ Ի վերջո, առջեւում նոր տարի է, որը նոր հույսեր ու հնարավորություններ է բերում։ Միգուցե դրա համար խմե՞նք։ Անձամբ ես այսօրվա բոլոր իրադարձություններից հետո շատ եմ ուզում թարմացնել կոկորդս։Միխայիլը վերցրեց երկու բաժակ, լցրեց շամպայնը և մեկնեց Մարգարիտային, որը դեռ ամաչում էր։ Նա արագ թափեց բաժակը և սկսեց հետաքրքրությամբ հետևել իր պատահական հարևանի արձագանքին։«Յուրաքանչյուր մարդ ունի անհաջողության և պարտության իր ըմբռնումը»,- մտախոհ ասաց Մարգարիտան՝ բաժակը ձեռքն առնելով: — Երբեմն այն, ինչ թվում է ամբողջական փլուզում կամ աղետ, իրականում դառնում է ճակատագրի նշան կամ դրա իմաստուն նախազգուշացում: Նոր հնարավորություն. Պարզապես մենք միշտ չէ, որ անմիջապես տեսնում ենք ճշմարտությունը:«Դժվար է չհամաձայնել», – գլխով արեց Միխայիլը՝ զարմանալով նրա խոսքերից։ – Օրինակ՝ ինձ վերցնենք։ Այս գիշեր ես ինձ համարում էի աշխարհի ամենամեծ պարտվողը։ Բայց հիմա հասկանում եմ, որ իմ բախտը շատ է բերել։ Աչքերս վերջապես բացվեցին։Միխայիլը Մարգարիտային պատմել է այն մասին, թե ինչպես է պատահաբար տեսել իր հարսնացուին մեկ այլ տղամարդու հետ տեսահոլովակի միջոցով։ Շոկի մեջ նա իրեն անվանեց պարտված՝ իր դավաճանության պատճառով։ Բայց, հանգստանալով, նա հասկացավ, որ հենց այս իրավիճակն է օգնել իրեն բացահայտել Լենայի մասին ճշմարտությունը։ Եթե նա այդ ժամանակ չսեղմեր այդ պատկերակը, նա կարող էր շարունակել ստում ապրել՝ հավատալով կատարյալ հարաբերություններին:-Ես հասկանում եմ քեզ,- տխուր ասաց Մարգարիտան՝ մի փոքր կում շամպայն խմելով։ -Իմ պատմությունն իրականում այնքան էլ չի տարբերվում քո պատմությունից։ Ես նույնպես բախվեցի դավաճանությանը. Միայն այն տղամարդը, ում հետ մի քանի տարի ամուսնացած էի, ինձ դավաճանեց։ Ես նրան համարում էի իմ կյանքի իմաստը, բայց նա ինձնից ընտրեց իմ լավագույն ընկերոջը։ Կրկնակի դավաճանություն. Ես կարծում էի, որ չեմ կարող գոյատևել դրանից: Ես ուղղակի փախա նրանցից, այլևս չտեսնեմ նրանց։ Ես գործուղման էի, բայց որոշեցի շուտ տուն գալ ամուսնուս անակնկալ մատուցելու: Պարզվեց, որ նա էր անակնկալ մատուցողը։ Ես նրանց միասին գտա մեր ննջարանում: Վերջում հավաքեցի իրերս ու գնացի։ Ես այսօր գիշերում եմ այստեղ, իսկ վաղը թռչում եմ ծնողներիս մոտ:Միխայիլը ցնցվեց՝ իմանալով, որ Մարգարիտան պատրաստվում է թռչել իր հայրենի քաղաք։ Նա շունչը պահած լսեց նրա պատմությունը։ Դավաճանության և կեղծավորության մասին մտքերը ստիպեցին նրան զայրանալ և զայրանալ: Նրան հատկապես հուզել է այն փաստը, որ նա ստիպված է եղել դիմանալ միանգամից երկու մտերիմ մարդկանց դավաճանությանը։ Նա կիսվեց իր մտքերով, թե ինչու ժամանակի ընթացքում շատերի սրտերը սառն ու անզգայ են դառնում: Մարգարիտան աջակցել է նրան՝ հավելելով, որ սիրելիին շատ բան կարելի է ներել, բայց ոչ դավաճանությունը։ Ժամանակն անցավ այս անկեղծ զրույցի ընթացքում:Միխայիլը արագ սեղան գցեց և Մարգարիտային հրավիրեց իր հետ կիսել տոնական ընթրիքը։ Նա ուրախ էր Նոր տարին դիմավորել հմայիչ, թեկուզ փոքր-ինչ տխուր կնոջ շրջապատում։«Եկեք խմենք նրանց, ովքեր երբեք չեն դավաճանում և ում համար «հավատարմություն» բառը սուրբ է»,- հանդիսավոր կերպով ասաց Միխայիլը՝ բարձրացնելով բաժակը։«Եկեք խմենք այս հիանալի մարդկանց համար», – աջակցեց Մարգարիտան և շուտով ցամաքեց բաժակը: — Շնորհավոր Ամանոր և ձեր կողքին հավատարիմ մարդիկ։Առավոտյան Միխայիլն ու Մարգարիտան միասին նստեցին ինքնաթիռ և գնացին այնտեղ, որտեղ նրանցից յուրաքանչյուրը հույս ուներ երջանկություն և խաղաղություն գտնել։ Բաժանվելուց առաջ Միխայիլը խնդրեց Ռիտայի հեռախոսահամարը, իսկ տուն վերադառնալուց մի քանի օր անց զանգահարեց նրան։ Նա առաջարկեց հանդիպել ու զբոսնել ձնառատ քաղաքում։ Մարգարիտան ուրախությամբ համաձայնեց։ Երկար քայլելուց հետո նրանք մտան հարմարավետ սրճարան, տաքացան տաք սուրճով ու հաճելի ժամանակ անցկացրեցին։ Ուշ երեկոյան Միխայիլը գնաց տուն՝ հին սիրո երգը բզզելով։ Նա ուրախ էր հանդիպել Մարգարիտայի հետ։ Նրան միանշանակ դուր էր գալիս այս խելացի, համարձակ ու գրավիչ կինը։Տղամարդը վստահ էր, որ ճակատագիրն ինքն է Ռիտային բերել իր սենյակ, և նա չէր պատրաստվում բաց թողնել իր հնարավորությունը։ Հաջորդ օրը նա նրան հրավիրեց ռեստորան, իսկ ճաշից հետո ոտքով գնաց տուն։ Մեկնելուց առաջ նա ստացավ երկար սպասված համբույր, որը դարձավ նրանց պտտահողմ սիրավեպի սկիզբը։ Երկու միայնակ հոգիներ գտան միմյանց, որպեսզի դառնան մեկը և գտնեն իսկական երջանկություն: Մեկ տարի անց Միխայիլն ու Մարգարիտան ամուսնացան, և նրանց միությունը տարեցտարի դառնում էր ավելի ամուր և հուսալի:
«Այո, հիշում եմ, բայց իրավիճակն այնպես ստացվեց, որ ինձ ստիպեցին մեկ այլ քաղաքում մնալ»,- նեղսրտած շարունակեց նա։ -Հավատացե՛ք, դա ինձնից կախված չէ: Ես չեմ կարող վերահսկել եղանակը՝ անվտանգ թռիչք ապահովելու համար։ Ես ստիպված կլինեմ մնալ այստեղ: Ես ինքս գոհ չեմ իրադարձությունների այս շրջադարձից։ Բայց իմացիր՝ իմ մտքերն ու զգացմունքները քեզ հետ են: Երբ վերադառնամ, անպայման միասին կնշենք տոնը, թեկուզ ուշ լինի։ Խոստանում եմ, որ կանեմ ամեն ինչ քեզ երջանիկ դարձնելու համար։Լսելով այս խոսքերը՝ Միխայիլը զգաց, որ Ելենան լաց է լինում գծի մյուս ծայրում։ Նրա սիրտը խորտակվեց՝ հասկանալով, որ նա փչացրել է իր ամանորյա ծրագրերը։ Միշան հասկացավ, որ իր ակամա ուշացումը իսկական հարված էր սիրելիին։ Երեքշաբաթյա գործուղման ընթացքում նա խելագարորեն կարոտում էր նրան ու երազում հանդիպել նրա հետ, սակայն իր կամքից անկախ հանգամանքները խաթարեցին բոլոր ծրագրերը։«Դա նշանակում է, որ ես արձակուրդ չեմ ունենա», – ասաց նա դառնությամբ: -Ուղղակի երեկոյան տասին կգնամ քնելու և մինչև առավոտ քնեմ: Սա այնքան անարդար է: Ինչո՞ւ են ինձ հետ միշտ նման վատ բաներ պատահում։ Ամանորին ես մենակ կլինեմ!
