Այս տարի որոշեցինք ծննդյանս օրը լավ նշել, չէ՞ որ 35-ամյակս էր։ Մենք հրավիրեցինք մի քանի լավ ընկերների ընտանիքներով, իմ երեք գործընկերներին և մտերիմ ընկերուհուս: Պետք է նաև ծնողներս լինեին և ամուսնուս ծնողները։Նախորդ օրը մենք ուտելիք գնեցինք, ես գրեթե ամբողջ օրը անցկացրի խոհանոցում, շատ էի ուզում զարմացնել հյուրերին: Ես մի քանի աղցան պատրաստեցի, մորթյա վերարկուի տակ ծովատառեխով երկու ուտեստ սարքեցի և ֆիրմային ուտեստ պատրաստեցի՝ համեմունքներով տապակած խոզ։ Ասեմ, որ ինձ դուր է գալիս, որ սեղանի վրա ամեն ինչ տպավորիչ երևա, ուստի շատ ժամանակ էի ծախսեցկ ոչ միայն ճաշ պատրաստելու, այլև ուտեստները զարդարելու վրա։Հյուրերը պետք է գային հաջորդ օրը երեկոյան, և միայն սկեսրայր -սկեսուրս մի քանի ժամ շուտ։ Բանն այն է, որ ամուսնուս ծնողները գյուղից էին գալիս, ավտոբուսը ժամանում է ժամը 2-ի սահմաններում ժամանակացույցով։ Բանալին թողեցինք հարեւանուհուն, որ ներս թողնի, ուտելիք թողեցինք, որ սկեսրայրս ճանապարհից հետո ուտելու բան ունենա, մինչ բոլորը հավաքվեն։ Իսկ տոնական ճաշերը դրեցինք սառնարանում։
Երեկոյան ես ու ամուսինս աշխատանքից տուն եկանք, անմիջապես սկսեցի մաքրել` սեղանը գցելու համար, հյուրերին սպասում էինք մեկ ժամից։ Ի՜նչ զգացի ես, երբ տեսա, որ իմ բոլոր տոնական զարդարված ուտեստները «կծվել» են։ Սկեսուրս խոզուկից և մի ամբողջ տապակած հավից մի կտոր էր կտրել, ճաշատեսակներից մեկի կիսով չափ կերել էր, «մուշտակովից», նույնիսկ մի կտոր կարկանդակից և ծննդյան տորթից։ Ես ստիպված էի որոշ ճաշատեսակներ մատուցել մասերով, իսկ ես այնքան ջանք էի գործադրել գեղեցիկ ձևավորում պատրաստելու համար:Ես ոչինչ չասացի՝ երեկոն չփչացնելու համար։ Բայց խոսեցի ավելի ուշ: Ի դեպ, ամուսինս աջակցեց ինձ։ Գլխավորը սկեսուր- սկեսրայրս չէին կարողանում հասկանալ, թե ինչ սխալ են արել։ Դե մենք կերել ենք, բայց ոչ շատ։ Այսպիսով նրանք շփոթված հեռացան։ Դուք երբևէ տեսե՞լ եք նման բան:
Նախորդ օրը մենք ուտելիք գնեցինք, ես գրեթե ամբողջ օրը անցկացրի խոհանոցում, շատ էի ուզում զարմացնել հյուրերին: Ես մի քանի աղցան պատրաստեցի, մորթյա վերարկուի տակ ծովատառեխով երկու ուտեստ սարքեցի և ֆիրմային ուտեստ պատրաստեցի՝ համեմունքներով տապակած խոզ։ Ասեմ, որ ինձ դուր է գալիս, որ սեղանի վրա ամեն ինչ տպավորիչ երևա, ուստի շատ ժամանակ էի ծախսեցկ ոչ միայն ճաշ պատրաստելու, այլև ուտեստները զարդարելու վրա։Հյուրերը պետք է գային հաջորդ օրը երեկոյան, և միայն սկեսրայր -սկեսուրս մի քանի ժամ շուտ։ Բանն այն է, որ ամուսնուս ծնողները գյուղից էին գալիս, ավտոբուսը ժամանում է ժամը 2-ի սահմաններում ժամանակացույցով։ Բանալին թողեցինք հարեւանուհուն, որ ներս թողնի, ուտելիք թողեցինք, որ սկեսրայրս ճանապարհից հետո ուտելու բան ունենա, մինչ բոլորը հավաքվեն։ Իսկ տոնական ճաշերը դրեցինք սառնարանում։
Երեկոյան ես ու ամուսինս աշխատանքից տուն եկանք, անմիջապես սկսեցի մաքրել` սեղանը գցելու համար, հյուրերին սպասում էինք մեկ ժամից։ Ի՜նչ զգացի ես, երբ տեսա, որ իմ բոլոր տոնական զարդարված ուտեստները «կծվել» են։ Սկեսուրս խոզուկից և մի ամբողջ տապակած հավից մի կտոր էր կտրել, ճաշատեսակներից մեկի կիսով չափ կերել էր, «մուշտակովից», նույնիսկ մի կտոր կարկանդակից և ծննդյան տորթից։ Ես ստիպված էի որոշ ճաշատեսակներ մատուցել մասերով, իսկ ես այնքան ջանք էի գործադրել գեղեցիկ ձևավորում պատրաստելու համար:Ես ոչինչ չասացի՝ երեկոն չփչացնելու համար։ Բայց խոսեցի ավելի ուշ: Ի դեպ, ամուսինս աջակցեց ինձ։ Գլխավորը սկեսուր- սկեսրայրս չէին կարողանում հասկանալ, թե ինչ սխալ են արել։ Դե մենք կերել ենք, բայց ոչ շատ։ Այսպիսով նրանք շփոթված հեռացան։ Դուք երբևէ տեսե՞լ եք նման բան:
