Ուսուցչուհին հարցնում է դասարանին.-Դարպասի վրա նստած է երեք ճնճղուկ: Դուք կրակում եք դրանցից մեկի վրա: Ո՞րքան մնաց այնտեղ կանգնած: Այ, հենց դու, Սուրենը, հենց դու էլ կպատասխանես:-Ոչ-մի հատ էլ չի մնա: Մնացածը կթռնեն կրակոցից հետո:-Ոչ: Ճիշտ պատասխանը՝ 4-ն էր, սակայն քո մտքի թռիչքը ինձ շատ դուր եկավ:
Այդ պահին Սուրենն ասաց.-Ես նույնպես Ձեզ հարց ունեմ ընկեր Ալավերդյան:-Ապա, լսում եմ:-Նստարանին նստած են երեք կին: Նրանք պաղպաղակ են ուտում: Կանանցից մեկը՝ համեստորեն լիզում է այն, երկրորդը այն կծելով ուտում, իսկ երրորդն արդեն ագահաբար լիզում է փայտիկը: Ո՞վ է նրանցից ամուսնացած:
Ուսուցչուհին կարմրեց և պատասանեց.-Դե երևի նա, ով ագահաբար լիզում է փայտիկը:-Ոչ, ընկեր Ալավերդյան: Ամուսնացած է նա, ում ձեռքին ամուսնական մատանի կա, սակայան Ձեր մտքի թռիչքն ինձ նույնպես դուր եկավ: