Որպեսզի նորը գա, պետք է ազատվել հնից:
Չինաստանում ասում են՝ «Հինը չի գնա, նորը չի գա»:
Ըստ ֆեն-շուի՝ հին իրերը խոչընդոտում են կենսական թարմ էներգիայի հոսքին, ուստի կյանքում ոչ մի նոր բանի կամ նոր իրերի մասին խոսք լինել չի կարող:

Բացի դրանից՝ երբ մենք հին իր ենք հագնում կամ հին օծանելիքից եք օգտվում կամ անցյալից երգ ենք լսում, դրանք մեզ անցյալ են վերադարձնում:
Հին իրերի հետ որոշակի հիշողություններ են կապված, դրանք ավտոմատ կերպով սկսում են գործել դրանց հետ շփման դեպքում: Բայց բանն այն է, որ հայտնվում են ոչ միայն հույզեր, այլև հին մտքեր, ինչը շատ վտանգավոր է, քանի որ մտքերը ձևավորում են կյանքը: Ահա և մենք ձևավորում ենք կյանքը հին մանրուքներով և ստանում ենք ոչ այն, ինչ ուզում ենք:

«Իսկ հանկարծ փող չլինի նոր իրեր գնելու, էլ երբեք նման բան չե՞մ ունենա» մտքերով ուղեկցվող հին իրեր պահելով մենք կապվում ենք չքավորների մտքերի հետ և չքավորություն ենք ստանում:
Եթե հանգիստ դեն ենք նետում հին իրերը և մտածում ենք. «Ավելի լավը կգնեմ կամ Տիեզերքն ինձ ավելի լավը կտա», կապվում ենք հարուստների մտքերի հետ և հարստություն ենք ստանում: