Այսօր առավոտյան Յուրին, ճիգերով վեր կենալով իր խարխուլ զորանոցի անկյունում տեղադրված կարծր, երկար կախած բազմոցից, սովորական քայլով քայլեց դեպի իր սիրելի վայրը, որն իրավամբ համարում էր իր աշխատանքային տարածքը։ Այս հին զորանոցը, որտեղ նա այժմ անցկացնում էր իր բոլոր գիշերները, գտնվում էր քաղաքային աղբավայրի ծայրին, և պատուհանից կարելի էր տեսնել աղբի անվերջ կույտեր՝ խառնված ուրիշների կյանքի դեն նետված մասերին։ Ամեն առավոտ նա գնում էր այնտեղ՝ ինչ-որ արժեքավոր բան փնտրելու, որը կարող էր, ինչպես նա անկեղծորեն հույս ուներ, ամբողջովին շրջել իր ճակատագիրը։
Այս աղբանոցն ապրում էր իր կանոններով, և այստեղ հայտնաբերված գանձերի մասին բազմաթիվ լեգենդներ կային: Մարդիկ ասում էին, որ հաջողակ անպետք որսորդները հաճախ պատահաբար պատահում էին կորցրած փողի կամ հազվագյուտ զարդերի, ինչպես նաև այլ տարատեսակ իրերի, որոնք սխալմամբ կամ անխոհեմության պատճառով նետվել էին իրենց նախկին տերերի կողմից: Այս պատմությունները խթանեցին Յուրայի որոնումների ցանկությունը և հույսը, որ նա նույնպես մի օր անգին բան կբացահայտի: Ի վերջո, այն միտքը, որ մեկ հայտնագործություն կարող է նրան մեկընդմիշտ դուրս բերել այսօրվա խավարից, պարզապես չէր թողնի նրան: Նա հաճախ պատկերացնում էր, որ ինքը բացում է հին ճամպրուկը, որը ինչ-որ մեկը դեն էր նետել, իսկ ներսում փողի կամ ընտանեկան ժառանգության մի ամբողջ կույտ էր, որը շփոթել էին էժան կոստյումի զարդերի հետ: Նրա մտքում այն կարծես նոր կյանքի հաջողակ տոմս լիներ։Սակայն տարիների փնտրտուքը միայն հիասթափություն բերեց։ Նա օրեցօր աղբարկղից հանում էր իրերի միայն անդեմ բեկորներ, հին սպասք, կոտրված կահույք կամ մաշված իրեր, որոնք վաղուց կորցրել էին իրենց արժեքը։ Բայց նրա հույսը չմարեց, քանի որ Յուրին ուներ իր նվիրական երազանքները։ Եվ նա համառորեն հավատում էր, որ բախտը մի օր կթակի իր դուռը, նույնիսկ եթե դա չլիներ այսօր, վաղը կամ նույնիսկ մեկ ամսից: Եվ հետո մի օր, երբ Յուրին կրկին թանկարժեք բան էր փնտրում անպետքության մեջ, նրա հայացքը որսաց մի շատ անսովոր առարկայի վրա։ Նա հանկարծ քարացավ, դիմացը ընկած էր վառ վարդագույն ճամպրուկը, որն աչքի էր ընկնում մոխրագույն աղբի կույտի մեջ։Եվ երկար ժամանակ անց առաջին անգամ Յուրիի սիրտը բաբախեց: Օբյեկտը բավականին տարօրինակ տեսք ուներ, նույնիսկ ինչ-որ տեղ անտեղի, ասես դիտմամբ նետված լիներ այնտեղ։ Նա զգույշ մոտեցավ՝ զգալով, որ վաղուց մոռացված հուզմունք է լցվել իրեն։
Այս աղբանոցն ապրում էր իր կանոններով, և այստեղ հայտնաբերված գանձերի մասին բազմաթիվ լեգենդներ կային: Մարդիկ ասում էին, որ հաջողակ անպետք որսորդները հաճախ պատահաբար պատահում էին կորցրած փողի կամ հազվագյուտ զարդերի, ինչպես նաև այլ տարատեսակ իրերի, որոնք սխալմամբ կամ անխոհեմության պատճառով նետվել էին իրենց նախկին տերերի կողմից: Այս պատմությունները խթանեցին Յուրայի որոնումների ցանկությունը և հույսը, որ նա նույնպես մի օր անգին բան կբացահայտի:
